در گذشته، عشایر عرب، بختیاری و سایر عشایر مهمان در استان خوزستان با برخورداری از سابقهی ممتد در دامداری، بهطور گسترده از محصولات نمدی استفاده میکردند. بههمین علت، در برخی از شهرهای استان خوزستان مانند دزفول، بهبهان، شوشتر، ایذه، رامهرمز، شوشتر و ویس (از توابع شهرستان باوی) که در همسایگی و یا در مسیر رفتوآمد عشایر بودند، کارگاههای نمدمالی دایر بود.
تا دههی ۱۳۶۰ خورشیدی، هنرصنعت نمدمالی در ایذه، رامهرمز، شوشتر و ویس بهطور کلی منسوخ شد و تا سال ۱۳۹۴ خورشیدی، فقط در شهرهای دزفول و بهبهان، تعدادی انگشتشمار از نمدمالان قدیمی مشغول فعالیت بودهاند. در سه سال اخیر، چند تن از نمدمالان قدیمی شوشتر، با احداث دو باب کارگاه نمدمالی در شوشتر و تولید مدام محصولات نمدی، این هنرصنعت فراموششده در شوشتر را دوباره زنده کردند.
همچنین، در همین سالها سه نفر از نمدمالان قدیمی شوشتر، اقدام به راهاندازی کارگاه نمدمالی در شهر ویس (از توابع شهرستان باوی) کردهاند و تولید آنها از نظر کمی و کیفی در سطح مطلوب قرار دارد.
امروزه، مهمترین مراکز رواج نمدمالی در استان خوزستان، به ترتیب اهمیت و سطح کمی و کیفی محصولات، شامل شهرهای بهبهان، دزفول، شوشتر و ویس است.
اطلاعات کلی پیرامون مراکز کنونی نمدمالی خوزستان، بهشرح زیر است:
الف- اطلاعات کلی پیرامون شهر بهبهان
شهر بهبهان با مساحت ۳۱۹۵ کیلومتر مربع در جنوب شرق استان خوزستان، بین ۵۰ درجه و ۲۲ دقیقهی طول شرقی از نصفالنهار گرینویچ و ۳۰ درجه و ۵۳ دقیقهی عرض شمالی از خط استوا قرار دارد.
شهر بهبهان، مرکز شهرستان بهبهان است. شهرستان بهبهان شامل ۴ شهر، ۳ بخش و ۶ دهستان است.
این شهرستان از شمال، با شهرستان بهمئی در استان کهگلویه و بویراحمد؛ از جنوب، با شهرستان دیلم در استان بوشهر؛ از غرب، با شهرستان امیدیه و از شرق، با شهرستانهای گچساران و کهگلویه در استان کهگلویه و بویراحمد هممرز است.
میانگین ارتفاع شهر بهبهان از سطح دریا، ۳۲۵ متر است. بهبهان دارای زمستان و پاییز مدیترانهای است. حداکثر دمای مطلق بهبهان، بیش از ۵۰ درجه در تیرماه و مردادماه و حداقل کمتر از صفر درجه در اواخر آذرماه و دیماه است.
مسیرهای زمینی دسترسی به شهر بهبهان، از پایتخت کشور، در نقشهی زیر ارائه شدهاند: